Piše: Saša Džino Paper Moon, odnosno Mesec od hartije, kako stoji u jugoslavenskom prevodu knjige, filmska je adpatacija romana “Addie Pray“ pisca Joea Davida Browna. Film je izašao 1973. i režirao ga je Peter Bogdanovich i temu smještenu u vremenu velike depresije oživio je u crno-bijelom stilu, nalikujući starim holivudskim filmovima ne samo po nedostatku boje, već i po samom senzibilitetu režije i duhu staromodnosti.
Piše: Lejla Panjeta Film je oduvijek volio čudovišta. Ali rijetko ko ih je pretvorio u moralnu poeziju s tolikom nježnošću i dostojanstvom kao Guillermo del Toro i Tim Burton. Obojica su alhemičari groteske, umjetnici koji iz tame stvaraju ljepotu i obojica duguju svoj imaginarij Mary Shelley i njenom Frankensteinu iz 1818. godine, romantičarskom uzoru svakog modernog mita o stvorenju i odbačenosti, o čovjeku koji želi biti Bog, ali se na kraju suoči sa sopstvenim odrazom.
Piše: Lejla Panjeta Dolores Jane Umbridge, koju izvrsno glumi Imelda Staunton, u svojim mučno slatkim ružičastim džemperima i sa užasavajućim osmijehom, jedan je od najomraženijih likova u serijalu o Harryju Potteru. Ispod njenog iskrivljenog arhetipa mentora krije se nešto mnogo više uznemirujuće i nažalost poznato.
Piše: Saša Džino Uzevši u obzir koliko je Kubrick izmijenio Kingov “The Shining“, Burgess bi trebao da je i više nego sretan vjernošću adaptacije.
Piše: Sead Vegara Prvi dio filma je snimio koristivši estetiku trash filmova, sve zajedno sa pokretima kamere (Tarantino je sam svoj majstor i ovdje, te potpisuje pored scenarija, režije, glume i posao direktora fotografije), namjerno lošom kvalitetom slike, koja se očituje u iskrzanoj i zrnastoj fotografiji, te prekidima i skokovima u naraciji u vidu gubitka filma (pojedena traka).
Piše: Nino Romić Premda prosječni Evropljanin vjerovatno nije upoznat prisno sa američkom historijom, ime Gettysburg zvučat će poznato iz popularne kulture kao zaostatak neke ozbiljne, pa i bolne pouke iz historije. Naime, ovaj gradić u američkoj saveznoj državi Pennsylvaniji bio je poprište najveće bitke koja se ikada vodila na američkom kontinentu, odnosno na Zemljinoj zapadnoj polutki.
Piše: Saša Džino Više od trideset godina film Gazija Nenada Dizdarevića kao biser čeka da se izvadi iz školjke. Vizuelno i pripovjedački mračan, na filmu se nižu slikarska platna oštrih sjena, karavađovski osjenčeni portreti i tamni i magični ambijenti Osmanskog carstva. Priča o prekaljenom i uspješnom ratniku, vojskovođi, legendarnom Gaziji kojem se pravo ime ne spominje u filmu.
Piše: Marko Njegić Kalibar 22 za specijalista usput oslikava posthipijevsku Ameriku, njezino društvo i ekonomiju, posjedujući nešto od kontrakulturalnih road filmova poput Golih u sedlu i Točke nestajanja u pogledu gorkog pesimizma, tragike i fatalizma ranih sedamdesetih, ovjekovječena u egzistencijalnim ostvarenjima novog Hollywooda kojima pripada.
Piše: Sead Vegara Ne postoji u historiji kinematografije kvalitetniji i bolji treći nastavak od CGI animiranog Toy Story 3 (Priča o igračkama 3, 2010). Samu činjenicu je potvrdio svojom izjavom veliki Quentin Tarantino rekavši da je treći dio Toy Storyja naprosto savršeno finale priče (do tada) duge 15 godina.
Piše: Sead Vegara Ipak, ono čemu vrijedi posvetiti pažnju pri gledanju Turiste jesu izvanredni produkcioni dizajn, scenografija, kostimi i već spomenuta muzika. A ono što je privuklo publiku u kina, iako je film krahirao na box officeu (čitaj: nije zaradio prognozirane novce i opravdao budžet), jeste filmski par, ako ne i najljepši, koji se pojavio te 2010. godine.
