Piše: Nisad Selimović

Sarajevo Film Festival već godinama, htjeli to priznati ili ne, muku muči sa selekcijom filmova za Takmičarski, odnosno regionalni program, kako se nekada zvao. Meščini od pamtivijeka, taj posao obavlja Elma Tataragić, dramaturginja koja očito zadovoljava ukuse festivalske vrhuške, ali u realnosti to izgleda tako da svake godine od deset filmova iskoči jedan malo bolji od prosjeka, dva-tri su prosječna i ostali su mogli ostati i kod kuće. Eh sad, mi to ne znamo ali možda selektorica zna koliki je odnos kvaliteta i kvantiteta filmova koji se snime u regiji tokom godine. Ukoliko je taj odnos u debelom minusu što se tiče kvaliteta, onda ona zaista ima grozan i težak posao. Ako su filmovi koji ovdje završe u borbi za nagrade najbolje što nudi Jugoistočna Evropa, onda imamo golem problem.

Sljedbenica; režija: Lukas Valenta Rinner; uloge: Iride Mockert, Martin Shanly, Andrea Strenitz

Možda upravo prvog dana Takmičarskog programa prikazani film Lukasa Valente Rinnera Sljedbenica, zorno pokazuje kakva je ponuda filmova u ovom dijelu starog kontinenta. Njegova ultra-spora drama sa daškom suspensa uopšte nije iz naše regije, pa ni Evrope, no iz Argentine. Doletio je on u selekciju jer se radi o austrijskom producentu i austrijskom reditelju koji inače voli snimati u Argentini, gdje je radio i svoj hvaljeni dugometražni prvijenac Parabellum.

U Sljedbenici, Rinner se okrenuo swingerskoj zajednici u predgrađu Buenos Airesa. On je zove tako u opisu filma, mada oni više liče na neku nudističku sektu koja voli šetati uokolo bez odjeće i ponekad imati seks, što bez dodira, što s njime. U njihov komšiluk, u rigorozno čuvanoj zajednici „običnih“ bogataša jednog dana stiže Belen, kućna pomoćnica koju život nije mazio te haman cijeli film šuti. Isprva je nudisti s one strane električne ograde šokiraju, ali malo po malo, ona im se pridruži i tu nađe smisao života. Ali kada jednog dana starohana bez gaća koji voli saditi drveće zdrma struja na ogradi, svi nudisti složno krenu u osvetu.

Ako izuzmemo da Rinner svoj suspens gradi 90 minuta od stotinu raspoloživih koliko traje film, a što je osnovna manjkavost ove psiho-erotske drame, onda ga je kraj potpuno sahranio. To što se desi u posljednjih, pa ni desetak minuta Sljedbenice je tour de force neke duboke rediteljske frustracije. Ali i njegov prvi film je bio kataklizmičan i hladnokrvno militaristički nastrojen, pa tolika upotreba oružja i besmislenog nasilja i ovdje, gdje sat i pol gledamo kućnu pomoćnicu kako čisti prozore, nije iznenađujuća. Vrlo monotono, bez konkretnih rješenja i sa maskom nepredvidivosti koja krije čistu besmislenost. Ali, ako volite gledati gole, istina budi, neatraktivne muškarce i žene kako se sunčaju na velikom ekranu, eto šanse – film će igrati još jednom tokom festivala.